Monday, December 15, 2008

LOMOGRAPHeeeeeeee!!!

"DON'T THINK, JUST SHOOT!"

This is the main theme of LOMOGRAPHY. It doesn't mean that you have to be so artistic, nor you are too technical about angles, lens openings, the aperture, the lights... hew tiring huh?!

Well, in LOMOGPAHY, you are freeeeeeeee!!!! You can do everything you want to.

Here I post my favorite site in lomo style.




















Check out their site!

www.lomography.com

PHOTOGRAPHY 101

Hi! I posted this site because I know it would help you guys,
specially you who wants to know the BASICS of photography.























www.talkrocket.com

Sunday, December 14, 2008

love street art and installations?

Well, we have these for you!

Check out KINSEYVISUALS.COM




















Works by DAVE KINSEY and others, this site will surely arouse your artistics senses.

Log on to,

www.kinseyvisuals.com

rotofugi.com

You think TOYS are only for kids? Well, you're wrong.
Because here in ROTOFUGI.COM,
toys are also for young at hearts.












Check out their site.

rotofugi.com

Friday, December 12, 2008

Ikaw, Ninoy ka ba?














Who is Ninoy? Are you Ninoy? Is she Ninoy? Or, are they Ninoy?

Ako, I am Ninoy.

www.iamninoy.com

FOR YOU ART LOVERS AND REBELS



















































www.juxtapoz.com

If your looking for a MAG that suits your taste in arts and design, well I recommend this magazine - JUXTAPOZ: Art and Culture Magazine .

Fit for those who want to escape the CONVENTIONALITY of arts and designs.

This magazine will inspire you to continue work with yourself as an individual artist or collaborate with others.

Tuesday, December 9, 2008

Mag-aartista kaya?

For the 4th time, and indeed a history in the Philippine Boxing (after probably Flash Gordon) a General Santos native, Manny Pacquiao again proves that he is the REAL KING IN THE RING!

But, this blog is not all about Pacman, nor his punches that end up De la Hoya's boxing career (did he? Uhm sorry for that ehem...)


Anyways, this blog is abaout, what if Pacman lost in the Battle? Will he AGAIN ask for a 2nd round or he will enter the world of SHOWBIZ! Hmmm...

Well for the information of everyone, he was a star (of his own). Actually he had movies already (take note movies... Hmmmm) would this be a next step for him?

Well judge him!
(Thanks to PACQUIAOVIDEO.COM for this photo. Pacman "STARRED" as Philippines hero Lapu-Lapu in a re-enactment of the Battle of Mactan last April 27, 2008 in Cebu, Philippines.)

Hmmm... why not!

Thursday, October 23, 2008

Know why Manny withdraw (lost) in the P30-m libel suit?


here is the answer...


As a student of Laws on Mass Media, I strongly believed that the case filed by Pacquiao against Giongco is weak therefore it won’t prosper, because it is a PRIVILEGE.

As far as we discussed about the definition of privileged in the class, it is saying that when covering matters involving privileged communications, the newspaperman must take a fair and true report in good faith without remarks.

With this, I believed that the writer reported the article in good faith and without any purpose to malign Pacquiao. It was properly attributed, though he owes the information. If we look back to the article, we can read words like “sources” and “reported” which is a sign that it is verified therefore shows accuracy.

Also, Pacquiao is a PUBLIC FIGURE therefore he is not free from the criticisms that the public will do.

Looking back the definition of it from our previous lessons, “New York Times Doctrine” clearly states that “public figures” … like “public officials”, often play an influential role in ordering society. And surely as a class these “public figures: have as ready access as “public officials to mass media of communication, both to influence policy and to counter criticism of their views and activities.”

If we recall, Pacquiao used to run in a Congressional seat in General Santos City, but fails to win over his female contender. With this he was a candidate for office, enough to be called as a public figure.

Pacquiao, who spent millions in an unsuccessful bid to win a congressional seat in his hometown in General Santos City, is reported to be a compulsive gambler and is known to bet hundreds of thousands in casinos, cockfighting and billiards.”

These words came out from the article of Giongco. This I believe constitutes a legitimate PUBLIC INTEREST, another bid for Pacquiao to loose the case.

I remember in our discussion about the legitimacy of a public interest, it states that it involves decency, violation of moral of the society, obscenity, violates sensibility and goes beyond the norms of society.

If Pacquiao involves in these acts, that he is in gambling, betting for cockfighting and so on, then this would interest the public, because imagine a “Boxing Idol”, named as the “Pambansang Kamao” and being idolized by most of the youths will engaged in these acts? Who would then just set this aside? No one.

Another reason for Pacquiao to withdraw his case now is that he has to prove whether there is a presence of MALICE in the article.

In our class, we defined malice as words or statements evil in nature arising from spite or ill will. As to the defamatory statements, we defined it as “WHEN THE STATEMENTS ARE TRUE EVEN IF MOTIVATED BY ILL WILL OR MALICE AND WHEN THE STATEMENTS ARE FALSE AS LONG AS NOT MADE AND MOTIVATED WITH MALICE CAN SEEK IMMUNITY.”

Why, does Giongco have any personal grudge to Pacquiao? Does Pacquiao know Giongco personally that he felt to be maligned? Did they have any activities that can be said they were associated with each other? These are the questions that can be raised to test and proved that there is absence of malice in the article.

These are enough reasons, as far as we discussed in the class, to say that Pacquiao’s libel case against Giongco is totally WEAK and really HARD TO PROSPER in the court.

I then strongly believed, after I closed this, I’ve applied my lessons, which I learned from our “Laws on Mass Media” class, enough to help the court or the public in their conviction to this libel case. - END

Tuesday, September 23, 2008

I painted a wall of the BNCHS back in high school









Way back 2004, when I was in my high school days, I used to be active in school. Leadership, dancing, chorale, name it I did it.

When we visited Bacarra, Ilocos Norte just few days ago, I was surprised to see something that I made four years ago, its my first mural painting.

Although I did not win the competition for mural painting, still I am happy (plastic hehehehe....), nah, I feel so bad not winning! Anyways, still I proved to them that I can! Haist... I missed those days...




Friday, August 15, 2008

TEXTING!! Any one??


Texting is really a way of life. Agree? Can you imagine your self, alone in an isolated and strange island and all you can do is to scream and ask for help to the fishes you can see? Or to whatever coconut trees you can see? Or to those big waves hoping that "Diyesebel" is there to help you? Well I hope you did think of it. Jus like texting, you can not live or can't help yourself not to text in a minute... agree? Well, you know, it is proved, besed on a survey of an America based researcher, texting is done billion times in a minute... see how texting is really being done exagerated? Hahahaha! Well I don't want to make any argue here... I just, you know want to say that TEXTING now adds a new term in the POLLUTION society... hmmmm let me say... TEXT POLLUTION? I bet you now agree huh...


Sunday, May 11, 2008

time to be GREEN

Why only today?

Insights on Global Warming

by Al Hadji S. Rieta, AB MASS COMMUNICATION


Poisoned air, food and land. We are headed the right and ready way for self-destruction, what are we doing?

We should be amenable that Global Warming is now a very serious problem. Different organizations were doing all of their efforts to voice these out to us. It started even long before, and now we are suffering form it.

Industrialization is only among those million reasons why we are experiencing this. We create machines that promise to make our lives easier. More convenient and more relaxing, but yes, it’s true, more reasons for us to die young.

I remember when I was in my elementary days, whenever we have a summer vacation, I prefer to go in the province, because its cooler, the air is fresh, the beaches are refreshing and everything is so heavenly. But that was about eight years ago, and now I prefer to stay at home, watch TV, turn my pc on and even turn on the electric fan than to go out, because the sun outside really burns, Global warming indeed.

Greenpeace, an environmental concerned organization, reports that in the coming seven years our water reservoirs will be in drought. I think seven years is too long, actually we are experiencing it now.

In my eight years stay here in Ilocos Norte, I’ve noticed that the river under Gilbert Bridge going to Laoag City is drying. Even during rainy seasons it only have small amount of water. This is just few signs that even the Ilocos Region is affected by this alarming event.

Just recently, the provincial Government celebrates “Earth Day” where Gov. Micheal Keon signed a law/resolution on environmental protection authored by SB Nonong Marcos. I just have a question, after that day what happened? Did they roam around the province?

Even though we have these laws on protecting our environment, or even though we have this “Earth Day”, the real scene cannot be denied. People across the country did their part: they went to Manila Bay and clean; some went to the lowland forests to plant trees and put their names on it; some even went off the streets and clean. Come on, why they are doing that? I don’t want to say that it’s for publicity, but what if there is no “Earth Day”, do you think they will still do those things? The big factor here is us, and what we can do, it so simple let’s start it from ourselves.

Our mother nature is already dying, she doesn’t need that laws, or celebrations nor those one-day jobs, what she really need is you, to work for her not just in a certain period but for eternally. Why only today, why not yesterday, or what about tomorrow?

Wednesday, March 26, 2008

MY ESSAY SA i-Witness yuhooo!!!!



“Babalik na si Ma’am”

Howie Severino

Isang sanaysay ni Al Hadji Rieta, Marso 15, 2008

“Ma’am”. Maraming kahulugan ang salitang ito. Marahil sa iba ito ay karaniwang tawag sa ating mga ina, ang iba nama’y ginagamit na pantawag o bansag na bilang pagpapakita ng galang sa isang ginang, at siyempre ang salitang “Ma’am” ay bilang isang respeto at magalang na tawag sa ating mga babaeng guro.

Sila ang ating mga ikalawang ina sa labas ng tahanan. Tayo’y kanilang ginagabayan ng sa ganoon ay magkaroon tayo ng mas malawak pang kaalaman sa lahat ng bagay.

Nakakalungkot nga lang dahil, sa ngayon, unti-unti na silang nag-aalisan, isinasantabi muna ang matayog na pangarap bilang mga guro, upang makahanap ng mas matayog pang kapalaran sa ibayong dagat.

Sa isang dokyumentaryo ni Howie Severino na “Babalik na si Ma’am” agad akong nabighani, hindi lang dahil sa lalim ng tema nito, kundi dahil sa napaka lawig ang maaari nitong sakupin. Dito itinampok ang buhay ng isang gurong handang ipagpalit ang dolyar na kinikita, kapalit ng pagtuturo sa ating bansa.

Ilan sa mga kababayan natin ay nasa Hongkong hindi upang maglibang o mamasyal, kundi magtrabaho bilang mga DH o Domestic Helper. Ang ilan sa kanila ay tinalikuran muna ang pagiging guro, kapalit ng pangakong mas malaking kita.

Dahil sa kanilang pag-alis, ang sitwasyon o lagay ng edukasyon sa ating bansa ay unti-unti ng bumababa, dahil sa kaukulangan ng mga guro.

Dahil dito nagpalabas ng programa ang Dep Ed o Department of Education, isang sangay ng gobyerno upang tutukan at pangasiwaan ang edukasyo sa bansa, na noo’y pinamunuan ni Raul Roco. Programa na kung saan ay makapagbibigay ng pagkakataon sa mga kababayan nating nasa Hongkong na muling makabalik sa ating bansa at mamasukan, hindi na bilang isang domestic helper, kundi bilang isang nakaunipormeng guro.

Makikita sa dokyumentaryo ang talagang kagustuhan ng ating mga kababayan sa programa, ngunit sa totoong buhay, mayroong pinapalad at mayroon namang hindi.

Ipinakilala rito ang isang DH na nagtrabaho sa Hongkong ng mahigit sa isang dekada na. Sa tagal ng taong inilagi nito, halos ituring na siyang kabilang ng isang pamilya.

Isa sa mga istilo ni Howie ay ang kanyang “Side trip” na kung saan ay nabibigyan niya ng koneksyon sa takbo ng kuwento ang mga bagay o sitwasyon na nadadaanan niya.

Gaya nga ng nakasakay siya sa isang bus at nakasabay ang isang babae na uuwi pabalik sa Pinas, hindi upang magbakasyon kundi upang humarap sa isang problema. Marahil ang babaeng ito ay ilan lamang sa mga maraming Pilipino na hindi agad nagtatagumpay sa Hongkong.

Dahil sa tagal na ng ilang DH sa Hongkong, mahirap na sa kanila ang mag-paalam na lamang sa kanilang pinagtrabahuhan. Gaya nga ni aling Mercy na nakapasa sa programa ng DepEd. Para sa kanya, hindi madali ang mag-paalam, ganoon naman din sa pamilyang kanyang pinasukan, lalo na sa mga batang kanyang inalagaan. Ngunit kailangan itong harapin ni aling Mercy upang makabalik sa pinas at ipagpatuloy ang pangarap nito.

Ang eksena sa airport na kung saan ay nagpapalam sila ay isa lamang sa mga tagpo ng totoong buhay ukol sa pinaghalong tuwa at lungkot. Tuwa dahil sa wakas ang iyo’ng pinapangarap na ng kay tagal ay abot kamay mo na, sa kabilang banda lungkot, dahil sa halos tagal na ng panahon, ay mayroon at mayroon kang iiwan na isang pamilya na tumanggap sa iyo sa ibang lugar at itinuring kang miyembro nito.

Mayroong eksena na kung saan ay pumunta sa isang eskuwelahan ang isang DH na pinalad sa programa, ngunit hindi pala ganoon kadali dahil, dumaan muna ito sa mapanuring principal ng paraalan, ngunit sa bandang huli naman ay natanggap din ito.

Nakauwi na si aling Mercy sa kanyang bayan. At handa na sa isang panibagong pagsubok sa kanyang buhay, ngunit sa ngayon hindi na ang dustpan, walis tambo at basahan ang hawak, kundi aklat, chalk at eraser na gagamitin para sa mga batang kanyang tuturuan.

Ang dokyumentaryong ito ay sumalamin sa isang bahagi ng migration sa bansa, na kung saan ay dahil sa kakulangan ng mga guro, tuloy unti-unti ng nagiging mang-mang si batang Juan. Kaya naman para sa akin isa ito sa mga paborito kong gawa ni Howie, dahil hindi niya lang pinukaw ang ating damdamin, binigyan pa niya tayo ng isang hamon, hamon na kung saan ay susubok sa ating tatag, kung atin bang lilisanin ang sariling bayan na mas nangangailangan sa atin, o mas mas lalo pang pagsilbihan ang ibang lahi, kapalit ng malaking salapi. Sa kabilang banda, ipinakita rin dito ang pag-asang makakabalik ka rin sa sarili mong bayan.


Thursday, March 13, 2008

tama lang naman...

M A N I F E S T O


“Walang lugar ang manahimik ka na lang… makialam ka para sa katotohanan!”

“Walang dapat ikatakot… ipaglaban ang sagradong karapatan para sa katotohanan!”



Isang malaking pagsubok ang kinakaharap ng ating Gobyerno sa ngayon, hindi lamang sa mga programang tutulong sana sa pagsupil ng kahirapan sa bansa, o mga programang pag-papaigting pa ng ating edukasyon, kundi ang lalong nagiging mapagsalantang delubyo sa pagsupil sa ma-epidemyang sakit ng gobyerno, ang KORAPSYON.
Matagal ng usapin ang korapsyon kung tutu-usin, habang tumatagal mas lalong lumalaki ang naidudulot nitong pinsala sa ating mga mamamayan, lalong-lalo na ang sa ating mga kabataan. Bilyon-bilyong piso ang ninananakaw at napupunta lang sa mga bulsa ng mga “buwaya” ng lipunan, na sana ay napupunta sa atin.
At nito nga lang nagdaang buwan, sumabog ang isyu ukol sa maanumalyang “ZTE-NBN Scandal” na kung saan ay ang lantarang pangungurakot ang katumbas.
Likas sa mga Pilipino ang pagiging matapat, ngunit nasisira ito ng dahil sa kagustuhan ng mga “buwaya” ng lipunan.
Kaya naman ang paglitaw nina Joey De Venecia, Dante Madriaga at Jun Lozada ay isang hamon sa atin ngayon kung hanggang kailan tayo magtitimpi para palampasin pa ang mga anumalya sa gobyernong Arroyo.
Maraming pagkilos ang naganap, at nitong ika-29 lamang ng Pebrero ay nagtipon-tipon ang mga kabataan mula sa ibat-ibang unibersidad kasama ng mga alagad ng simbahan, iisa ang panawagan ang tuluyang pagbitiw ni pangulong Arroyo para sa maruming laro nito. Ngunit sadyang matigas ang pangulo, kahit lantaran ng kasangkot siya sa mga anumalya.
Kaya naman, dito makikita kung hanggang saan ba ang makakaya nating mga kabataang Ilocano.

Hahayaan ba nating manahimik na lamang at palampasin ang nabubulok ng sistema ng gobyerno?
Hahayaan na lang ba nating muli pa tayong maghirap dahil sa mga anumalya ng gobyerno?
Gugustuhin pa ba natin na manatili pa ang pangulo sa kabila ng lantarang pangungurakot sa kaban ng ating bayan?
Hahayaan ba nating palawigin pa ng gobyerno ang Imperyalismo?
Sa mga kaganapang ito, sumusobra na ang gobyerno.
Kaya naman, bilang mga kabataan, huwag nating hayaang hindi maki-alam sa mga kaganapang ito, dahil tayo ay may karapatan para malaman ang katotohanan.
Kailangang marinig ang ating boses.
Kailangang kumilos para sa isang malaking pagbabago.
Sawa na ang kabataan para sa mga mapaglinlang na laro ng gobyerno.
Panahon na upang tayong mga kabataang Ilocano ay marinig naman ng buong bayan.

Maki-isa! Sumali para sa isang pagbabago!
YOUTH POWER IS PEOPLE POWER!

Wednesday, March 12, 2008

and then....

sumulat....














idikit para....



















mabasa at malaman ng nakararami.



Nang ganoon...










mabasa at makilahok.



















dahil...



Paano ba...


kung may panulat ka, gamitin mo...

Sige lang....


PUMALAKPAK SA MADRAMANG DULA

ISANG PALABAS?

Kamakailan lang ay naglabasan ang mga maanumalyang batikos kay Pangulong Arroyo. Halos lahat, ang katumbas ay ang kanyang pagbitiw sa ‘di umano’y “ninakaw” niyang puwesto sa gobyerno.
Nariyan ang “Hello Garci Scandal” na kung saan ay huling-huli sa isang wire-tapped conversation sina Arroyo at dating commissioner ng Commissions on Election (COMELEC) na si Virgillo Garcillano, na nag-uusap para dagdagan ng ilang milyon ang boto ni Arroyo nang sa ganoon ay tiyak na ang kanyang panalo.

Sumunod ang “Cha-Cha” o Charter Change, na kung saan ay babaguhin ang ating konstitusyon, at ang masaklap ay pati ang ating gobyerno na balak pa sanang gawing isang “Parlyamneto”, tuloy binatikos ito ng nakararami at sinabing, hakbang lang ito ng pangulo para mas lalo pang tumagal ang kanyang kapangyarihan sa gobyerno.

Nariyan din ang pagpapatupad sa “Anti Terrorism Bill” na kung saan ay ang hinihinalang terorista ay maaaring dakpin at ikulong, kahit na walang ebidensiya.
At, sino ba naman ang hindi makaklimot sa napaka-init na usapin ngayon, ang hindi mahulugang karayom na mga batikos, ang “ZTE-NBN Deal”.

Tuloy, lahat nagkakalgulo, iisa ang nais, ang tuluyan ng pabagsakin ang gobyernong Arroyo, samahan mo pa ng isang probinsiyanong Tsinoy na si Jun Lozada at makukumpleto na ang palabas.

Sa mga kaganapang ito, tuloy ang tao ay nalilito, kung ano na nga ba talaga ang kahulugan ng pagiging isang Pilipino, talaga bang lahi tayo ng mga garapal sa pera, o lahi ng tagasiwalat ng katotohanan.

Sa mga daraan pang mga araw, asahang magbabago ang takbo ng kuwento, malay niyo ang lahat ng ito ay palabas lamang pala ng gobyerno, nais lang nila siguro tayong bigyan ng konting “problema” ng sa ganoon ay magkawatak-watak tayo at tuluyan ng hindi mag-kaisa. Sana, mas maging mapanuri pa ang simpleng pinoy, huwag sanang padadala sa kung ano ang sinisigaw ng nakararami, paano kung ito’y pakana lamang ng iisa? Sa bandang huli, baka sa kangkungan lamang tayo pupulutin.